ആരെ നാം കാത്തിരിക്കുന്നു...!

 












തണൽ ഞരമ്പുകൾ മുറിഞ്ഞു വീഴുന്നൂ...
നേർത്ത സാന്ത്വനം മറഞ്ഞു പോകുന്നൂ...
വേനൽപ്പാതയിൽ ഇടറി വീഴുന്നൂ...
തളർന്ന കുഞ്ഞാടിൻ ദീന നിസ്വനം.

ഇനി വരാനാരുമില്ലയീ വേനൽ
മൂർച്ഛയേറുന്നൂ...നെഞ്ചുപൊള്ളു ന്നൂ...
വഴി പതറുമീ മോഹകാലത്തിൽ

ആരെ നാം കാത്തു കാത്തിരിക്കുന്നൂ...!

ഇലകളൊന്നൊന്നായ്‌ കരഞ്ഞു വീഴുമ്പോൾ
കരുണയായ്‌ നാം തന്നെ തണൽ വിരിച്ചിടാം...
കുരിശിലാണിയിൽ കാൽ പിടയ്ക്കുമ്പോൾ
നമുക്കവൻ പാദമായ്‌ പാത താണ്ടിടാം...
-----